Eigenlijk best opvallend dat bedrijven nog steeds moeite hebben om de richting goed in te schatten. We schrijven inmiddels vijftig jaar na het verschijnen van het rapport van de club van Rome. En er zijn boekenkasten vol geschreven met wetenschappelijke publicaties en beleidsnotities die onderbouwen welke kant we op moeten. Is het beleid echt onduidelijk of is het kwartje bij veel bedrijven gewoon nog niet gevallen?

Deze vraag stellen we ons ook bij de Nationale Milieu Database (NMD). Dat de bouw moet verduurzamen is evident. Bedrijven kunnen daarbij een belangrijke rol spelen. Zij kunnen hun producten en processen aanpassen, om bij te dragen aan een duurzame gebouwde omgeving. Maar tot op heden hebben veel bedrijven een afwachtende houding. Van de 3.000 kaarten in de NMD komt slechts een kwart (!) van individuele bedrijven. De overige kaarten komen van brancheverenigingen en van de NMD zelf. Deze kaarten zijn nodig om de milieuperformance van een bouwwerk te kunnen bepalen. Maar uiteindelijk wil je vooral de productkaarten van individuele toeleveranciers gebruiken. Want dan krijg je pas echt een realistische benadering van de milieuperformance van een gebouw!

De vraag is dus waarom veel bedrijven afwachtend zijn. Sommige toeleveranciers denken waarschijnlijk dat het zo’n vaart niet zal lopen. De MPG is weliswaar verankerd in het Bouwbesluit. Maar de norm wordt nog makkelijk gehaald. Dus het loopt wel los. Voor deze bedrijven, is het goed om te weten dat de norm voor woningen al is aangescherpt. En dat het nieuwe kabinet van plan is om de norm fors te verlagen. Verder is het goed om te weten dat momenteel wordt uitgewerkt hoe het MPG-stelsel kan worden ingezet bij andere gebouwen dan woningen en kantoren en bij renovatie en transformatie. Ook in de GWW is het stelsel in opmars. RWS gebruikt de MKI als gunningscriterium in aanbestedingen. En er wordt gestudeerd op een wettelijke verankering. Afwachten is dus een riskante strategie want het stelsel wordt uitgebreid en de norm wordt aangescherpt!

Ook zijn er geluiden dat toeleveranciers het aanleveren van productinformatie ingewikkeld vinden en er veel tijd en geld aan kwijt zijn. Dat is vooral een aandachtspunt voor kleinere bedrijven. Maar de bouwindustrie kent veel middelgrote en grote bedrijven. Sommige opereren zelfs op Europese of mondiale schaal. Dan kan het maken van een LCA toch niet als show stopper worden opgevoerd?

Is er dan toch – zoals VNO-NCW betoogt – sprake van onduidelijkheid? Misschien een beetje. Op dit moment wordt bijvoorbeeld gediscussieerd of we maximaal moeten inzetten op klimaatdoelen en CO2-reductie of dat we moeten sturen op milieu-impact in brede zin. En discussie geeft altijd een zekere onduidelijkheid. Maar is dat een reden om af te wachten? Ik wijs er nogmaals op dat we vijftig jaar na het verschijnen van de club van Rome echt wel weten welke kant het op moet. Het is meer de vraag of bedrijven de onderliggende trend herkennen, omarmen en er iets mee doen. Misschien is het ook een kwestie van omdenken. Anders naar dingen kijken, rekening houden met meer en andere factoren, creatiever worden en belangen anders wegen. Door anders te kijken, ga je ook nieuwe dingen zien en kan er een nieuwe betekenis ontstaan. Milieu performance niet als randvoorwaarde maar als uitgangspunt! Een kleine denkstap. Maar wel met grote impact. Om tot dat inzicht te komen, moet het kwartje eerst vallen. Want zoals Cruyff ooit zei: je ziet het als pas je het door hebt!

Om meer data van producten in onze database te krijgen gaan we in april van start met het project Witte vlekken.

Lees hier meer over project Witte Vlekken

Heeft u vragen over productkaarten of over onze database? Stel ze via info@milieudatabase.nl